روزی میان ماده شتر و فرزندش گفت و گویی به شرح زیر صورت گرفت :

بچه شتر: مادر جون چند تا سوال برایم پیش آمده، آیا می تونم ازت بپرسم؟

شتر مادر : حتماً عزیزم چیزی ناراحتت کرده ؟

بچه شتر : چرا ما کوهان داریم ؟

شتر مادر : خوب پسرم ما حیوانات صحرا هستیم، در کوهان آب و غذا ذخیره می کنیم تا در صحرا که چیزی پیدا نمی شود بتوانیم دوام بیاوریم .

بچه شتر : چرا ما پاهای دراز و کف پای گردی داریم ؟

شتر مادر : پسرم برای ماندن در صحرا داشتن این نوع دست و پا ضروری است .

بچه شتر : چرا ما مژه های بلندی داریم ؟ گاهی این مژه ها در چشمانم می روند و  اذیتم می کنند.

مادر شتر : پسرم این مژه های بلند و ضخیم یک نوع پوشش حفاظتی است که چشمهای ما را در برابر باد و شن های بیابان محافظت می کنند .

بچه شتر : فهمیدم پس کوهان برای این است که برای صحرا آب و غذا ذخیره کنیم، پاها برای ماندن در صحرا است و مژه ها برای حفاظت در برابر باد و شن در صحرا است، فقط یک سوال دیگر دارم .

مادر شتر : بپرس عزیزم .

بچه شتر : پس ما در این باغ وحش چه غلطی می کنیم ؟